Nieciągłość Mohorovičicia, zwana także Moho, to kilkusetmetrowej miąższości granica pomiędzy skorupą ziemską a płaszczem. Leży ona na głębokości od kilku kilometrów pod dnem oceanów od 35 km pod masywami górskimi. Dotychczas do kartowania tej strefy używano albo badań grawimetrycznych, albo pomiaru prędkości rozchodzenia się fal sejsmicznych. Obie metody nadawały się jednak tylko do badań w skali lokalnej lub regionalnej. W rezultacie dla wielu zakątków naszej planety jej głębokość nie była znana.
Sytuację zmieniła trwająca od 2009 r. misja europejskiego satelity GOCE, dzięki której z dużą dokładnością zmierzono siłę ziemskiej grawitacji. To umożliwiło opracowanie pierwszej tak szczegółowej mapy głębokości nieciągłości Moho dla całego świata – zadania tego podjęli się naukowcy z projektu GEMMA. Liczą oni, że dzięki tym danym uda się lepiej zrozumieć dynamikę procesów zachodzących w głębi Ziemi.
To już kolejne zastosowanie danych z misji GOCE. Wcześniej dzięki nim opracowano m.in. szczegółowy model geoidy.
