12 października 1982 roku rakieta Proton wyniosła na orbitę pierwszego satelitę rosyjskiego systemu nawigacji satelitarnej. Według planów rakieta miała zabrać trzy aparaty (oznaczone: Kosmos 1413-1415), ale gotowy do startu był tylko jeden.
Początki GLONASSA sięgają lat 50. ubiegłego wieku i prac nad systemem radionawigacyjnym Cyklon służącym do naprowadzania pocisków balistycznych wystrzeliwanych z łodzi podwodnych. W 1976 roku Komitet Centralny KPZR zaaprobował budowę systemu nawigacyjnego GLONASS. Siedem lat później pierwszy satelita znalazł się na orbicie.
W ciągu 10 lat kolejnych lat Rosjanie wystrzelili 48 aparatów, w tym pięć testowych. W 1992 roku konstelacja liczyła 12 satelitów, a w trzy lata później osiągnęła docelowe 24. Kryzys w drugiej połowie lat 90. zastopował prace nad systemem i doprowadził do jego degradacji.
W 2002 roku uruchomiono program finansowania systemu i jego odbudowy, na co przeznaczono w pierwszym rzucie ponad 400 mln dolarów. Obecnie w kosmos wynoszone są aparaty trzeciej generacji GLONASS-K. Na orbicie jest 31 satelitów, z tego 24 operacyjne.
