Opracowany pod kierunkiem Williama Heerleina Lindleya, wydany w 1912 roku „Plan niwelacyjny miasta Warszawy” w skali 1:10 000 to najwierniejsze kartograficzne przedstawienie w małej skali Warszawy początku XX wieku. To również synteza dzieła Lindleyów, jakim było opracowanie szczegółowych planów Warszawy w latach 1883-1915. Złożyło się na nie ponad osiem tysięcy arkuszy planów, które powstały na potrzeby budowy miejskich wodociągów i kanalizacji.
Lata od upadku powstania styczniowego do pierwszej wojny światowej to z jednej strony okres degradacji Warszawy z pozycji stolicy Królestwa Polskiego do gubernialnego ośrodka na zachodnich rubieżach Cesarstwa Rosyjskiego. Z drugiej zaś jest to czas największych inwestycji infrastrukturalnych w mieście: rozwoju sieci kolejowej, transportu publicznego, budowy nowych mostów; wytyczania ulic, placów i parków. Dzięki inicjatywie ówczesnego prezydenta Sokratesa Starynkiewicza powstały nowoczesne wodociągi i kanalizacja, a Warszawa znalazła się w elitarnym gronie kilku miast europejskich, w których takie instalacje już funkcjonowały. Praca nad tym istotnym przedsięwzięciem związała losy Lindleyów oraz polskich mierniczych z Warszawą na ponad trzy dekady.
„Plany Warszawy” to seria wydawnicza przybliżająca najciekawsze dzieła ze zbiorów kartograficznych Muzeum Warszawy. Każda publikacja zawiera przedruk oryginalnego planu wraz ze szczegółowym opracowaniem kartograficznym oraz ekspercki szkic historyczny przedstawiający miasto w okresie powstania planu.
Dotychczas ukazały się dwie publikacje: „Plan Warszawy 1768 Georges’a Louisa Le Rouge’a” oraz „Plan Warszawy 1939 Książnicy-Atlas”. W 2017 roku zostanie wydany „Plan Warszawy 1822 Korpusu Inżynierów Wojskowych” w opracowaniu Henryka Bartoszewicza i Pawła E. Weszpińskiego.
Wywiad ze współautorem serii dr. Pawłem E. Weszpińskim można przeczytać w lutowym GEODECIE.
