W tekście pt. „Informacja przestrzenna w Polsce – teoria i praktyka” dr hab. Waldemar Izdebski (Politechnika Warszawska, Geo-System) na podstawie wieloletniego doświadczenia z licznych wdrożeń przedstawia istotne rozbieżności między teoretycznym podejściem do tematu informacji przestrzennej zapisanym w prawie oraz różnego rodzaju sprawozdaniach i raportach a stanem faktycznym, z jakim spotyka się obywatel podczas załatwiania spraw urzędowych. Na zakończenie wskazuje minimalne, ale niezbędne działania, które mogą wpłynąć korzystnie na poprawę tego stanu rzeczy.
Z kolei prezes Polskiego Towarzystwa Informacji Przestrzennej prof. Jerzy Gaździcki przestawia zwięzłą charakterystykę rozwoju informacji geoprzestrzennej w Polsce w latach 2007-16. Na rozwój ten, zdaniem profesora, miały wpływ głównie trzy czynniki:
• wprowadzenie w życie ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej stanowiącej umiejętną transpozycję dyrektywy INSPIRE do prawa polskiego i stwarzającej warunki dla skoordynowanej współpracy międzyresortowej,
• uzyskanie milionowych środków unijnych na rządowe i samorządowe projekty z zakresu informacji geoprzestrzennej,
• dynamiczny rozwój i upowszechnienie technologii służących do pozyskiwania, przetwarzania i użytkowania danych geoprzestrzennych.
Po rozpatrzeniu szeregu aspektów dokonanego postępu profesor stwierdza, że dokonania minionego dziesięciolecia w zakresie informacji geoprzestrzennej zasługują na ocenę pozytywną i stanowią mocną podstawę dla dalszego rozwoju w Polsce.
Ponadto w zeszycie 2(77) można przeczytać artykuły dotyczące m.in.: wykorzystania geoankiety jako narzędzia konsultacji społecznych w procesie planowania przestrzennego, kontekstowej generalizacji konturów zabudowy z wykorzystaniem narzędzi morfologii matematycznej czy zastosowania naziemnego skanera laserowego do kartowania mostów na elektronicznych mapach nawigacyjnych.
