Pod koniec grudnia ubiegłego roku Air Force Research Laboratory podpisało z firmą Harris Corporation umowę na budowę tego eksperymentalnego aparatu. Miałby on znaleźć się z kosmosie w 2022 roku i pracować na orbicie geosynchroniczej przez około rok.
Satelitę NTS-3 mają wyróżniać: eksperymentalne anteny, elastyczne i bezpieczne sygnały, zwiększona automatyzacja oraz użycie komercyjnej infrastruktury naziemnej.
Aparat będzie wyposażony m.in. w platformę AWP (Agile Waveform Platform). Jest to cyfrowy generator sygnału, który będzie można przeprogramować na orbicie, tak by np. szybko rozpocząć nadawanie nowego sygnału w odpowiedzi na działania wroga. Firma Harris opracuje także specjalną antenę, która w zależności od potrzeb będzie mogła nadawać sygnał w kierunku całego globu bądź tylko określonego regionu, ale o zwiększonej sile.
Projekt NTS-3 został zainicjowany w 2015 roku i jest kontynuacją wcześniejszych podobnych programów realizowanych przez Departament Obrony USA. Efektem przedsięwzięcia NTS-1 był wystrzelony w 1974 roku satelita będący poprzednikiem konstelacji GPS. Na jego pokładzie testowano przede wszystkim dwa rubidowe wzorce częstotliwości, które wprowadziły nową jakość w precyzyjnym wyznaczaniu czasu i pozycji. Z kolei NTS-2 znalazł się w kosmosie trzy lata później. Był on pierwszym satelitą systemu NAVSTAR GPS fazy I.
